Dit jaar zou het Eurovisie Songfestival een tikkeltje anders kunnen verlopen dan we hadden gedacht. Joost Klein, de man die met zijn unieke stijl Nederland zou kunnen vertegenwoordigen, besloot plotseling de wedstrijd aan zich voorbij te laten gaan. Voor veel fans een teleurstelling, want Joost had zeker kleur kunnen geven aan het festival met zijn eigengereide flair. Maar er is goed nieuws én een twist: er moest snel een vervanger worden gevonden en… de naam Dries Roelvink dook al snel op. Ja, dé Dries Roelvink – een artiest die al decennia bekend is en altijd te porren lijkt voor een nieuwe uitdaging. Toch werd het geen ‘ja’ – en om een reden die wellicht weinigen zagen aankomen.
Dries, altijd recht voor z’n raap en wars van poespas, heeft namelijk besloten dat de gouden glinsters van het Eurovisie-podium aan hem voorbij gaan. “Ik ben te oud,” zei hij eenvoudigweg. Maar wat betekent dat voor een artiest die altijd zijn weg heeft gevonden naar de spotlights, ongeacht zijn leeftijd? Voor Dries heeft het festival misschien wel een charme, maar die charme is voor hem vergaan; zijn prioriteiten zijn nu anders. Hij ziet zichzelf liever als familieman dan als deelnemer aan een gigantisch mediaspektakel. Wie had ooit gedacht dat Dries Roelvink zou bedanken voor zo’n podium? Het lijkt bijna onvoorstelbaar, en toch maakt het zijn keuze des te krachtiger.
Het Eurovisie Songfestival is altijd de plek geweest waar grote dromen en grotere persoonlijkheden botsen, en juist dát maakt het spectaculair. Maar met artiesten als Joost Klein en Dries Roelvink die het podium vermijden, roept dat een nieuwe vraag op: is er in Nederland wel een artiest die het festival kan vernieuwen? Is het tijd voor een jongere generatie met een frisse kijk op muziek, of moeten we teruggrijpen op bewezen talenten? Misschien zit er iets eigentijds in de jongere, nieuwe artiesten die hun stempel op het festival willen drukken.