Vakantieparken in Nederland staan al jaren ter discussie als het gaat om permanente bewoning. Ondanks dat deze parken oorspronkelijk bedoeld zijn voor kortstondige recreatie, vormen ze voor veel mensen een betaalbaar alternatief in tijden van woningtekorten. Dit zorgt regelmatig voor conflicten met lokale overheden die de regels rondom woonlocaties handhaven. Recentelijk is vakantiepark Prinsenmeer in Ommel hier een voorbeeld van geworden. Peter Gillis, de eigenaar van het park, heeft aangekondigd drastische maatregelen te nemen tegen de permanente bewoners. Hij dreigt zelfs het gas, licht en water af te sluiten in een poging de bewoners te dwingen om te vertrekken. Terwijl de langlopende spanningen tussen eigenaren en bewoners van vakantieparken door het hele land toenemen, legt dit geval de complexe relatie tussen particulieren, overheden en bewoners bloot. Deze bijzondere situatie verdient dan ook nadere aandacht en kan mogelijk van invloed zijn op toekomstige gevallen van vergelijkbare aard.
Peter Gillis heeft aangekondigd zaterdag het gas, licht en water af te sluiten op vakantiepark Prinsenmeer in Ommel. Hij beweert alles te hebben gedaan om de vaste bewoners van het park te krijgen.
Als er naar schatting zondag nog 27 bewoners op het park verblijven, riskeert Gillis een boete van 50.000 euro per maand. Hij benadrukt echter dat hij die boete absoluut niet van plan is te betalen.
De gemeente Asten reageerde zaterdag door te zeggen dat het hun verantwoordelijkheid niet is om de permanente bewoners van Prinsenmeer te laten vertrekken.
De bewoners zelf gaven zaterdagmorgen duidelijk aan dat zij niet van plan zijn om het park te verlaten. Ondanks de dreiging van de boete lijken ze vastberaden om te blijven.
De gemeente probeert neutraal te blijven in het conflict tussen de overgebleven bewoners van Prinsenmeer en Peter Gillis. Volgens de gemeente is altijd duidelijk geweest dat permanent wonen op het park niet is toegestaan. Sinds 2019 is zowel mondeling als schriftelijk gecommuniceerd dat het verboden is om er te wonen.
In 2021 begon de gemeente met het versturen van officiële brieven aan de bewoners, waarin werd vermeld dat ze het park moesten verlaten.
Deze boodschap werd herhaald in oktober 2023, waarbij elke bewoner opnieuw een brief ontving. Daarnaast gaf de gemeente aan dat bewoners die hulp nodig hebben, terecht kunnen bij de gemeente waar ze ingeschreven staan.
Sommige vaste bewoners lijken voorbereid op de mogelijke afsluiting van nutsvoorzieningen. Zij hebben watertanks en een aggregaat neergezet om toch te kunnen blijven wonen op het park, zelfs zonder de standaardvoorzieningen zoals elektriciteit en water. Dit toont hun vastberadenheid om in hun woningen te blijven, ondanks de druk die wordt uitgeoefend.
De gemeente benadrukte dat de boete van 50.000 euro nog steeds van kracht is als de bewoners niet vertrekken. Peter Gillis liet weten dat hij eerst nog in gesprek zal gaan met de bewoners, maar dat als dit niets oplevert, de politie maar moet ingrijpen.
De politie heeft echter aangegeven niet in te zullen grijpen, een standpunt dat ook door de gemeente is bevestigd. Dit conflict valt namelijk onder het civiele recht, waarbij de politie geen rol speelt, tenzij er sprake is van strafbare feiten of een verstoring van de openbare orde.
In deze situatie wordt duidelijk hoe complex de verhouding tussen particulieren, de gemeente en de bewoners kan zijn. De juridische en morele kant van het verhaal staat ter discussie, waarbij zowel de gemeente als Peter Gillis proberen hun verantwoordelijkheden te verduidelijken. Tegelijkertijd blijven de bewoners, ondanks de dreiging van een boete en mogelijke afsluiting van basisvoorzieningen, volharden in hun standpunt om te blijven.
Peter Gillis staat bekend om zijn controversiële uitspraken en acties, en deze situatie lijkt daar geen uitzondering op te zijn. Het conflict rond Prinsenmeer biedt inzicht in de spanning die kan ontstaan wanneer regels rond permanent wonen op vakantieparken niet worden nageleefd. Veel parken in Nederland hebben te maken met dit probleem, waarbij permanente bewoning vaak in strijd is met het bestemmingsplan. Toch blijven sommige bewoners vasthouden aan hun recht om te blijven, al dan niet uit noodzaak of persoonlijke voorkeur.
Het is ook interessant om te zien hoe de betrokken partijen deze kwestie aanpakken. De gemeente Asten lijkt vooral te focussen op het naleven van regels en wetten, terwijl Peter Gillis probeert een balans te vinden tussen zijn zakelijke belangen en de eisen van de gemeente. De bewoners zelf, aan de andere kant, voelen zich waarschijnlijk klemgezet en zien zich geconfronteerd met de mogelijkheid hun huis te verliezen.
In Nederland zijn er al langer discussies over het permanent wonen op vakantieparken. Voor veel mensen vormen deze parken een betaalbare woonoptie, vooral in tijden van woningnood.
Toch staat deze vorm van wonen vaak haaks op het oorspronkelijke doel van deze recreatieparken. In veel gevallen leidt dit tot conflicten met lokale overheden, die moeten handhaven op illegale bewoning. Het is een dilemma dat veel verder reikt dan alleen Prinsenmeer en ook in andere delen van Nederland tot spanningen leidt.
Of de bewoners van Prinsenmeer daadwerkelijk vertrekken, zal de komende dagen moeten blijken. De spanning tussen Peter Gillis en de bewoners lijkt voorlopig nog niet opgelost. De juridische stappen die genomen worden, zullen wellicht als precedent dienen voor andere vergelijkbare gevallen in Nederland. Wat echter zeker is, is dat deze kwestie de aandacht heeft getrokken van zowel de lokale als de landelijke media.
Vond je dit een interessant artikel? Deel het op facebook met je vrienden en familie.